Oorzaken van een verstoorde balans.

Een verminderde beweeglijkheid van deze weefsels veroorzaakt een verstoorde doorbloeding en/of zenuwgeleiding in deze weefsels. Zo geraakt het lichaam uit evenwicht wat kan leiden tot allerlei klachten en ziektes, zelfs op andere plaatsen in het lichaam. Osteopaten zijn opgeleid om de oorzaken van een verstoorde balans in het lichaam te vinden en manueel te behandelen, zodat het zelfhelende vermogen geoptimaliseerd wordt. Osteopathie baseert zich hierbij op anatomie, fysiologie, neurologie en pathologie.

Hart Longen

• astma    

  Meer info volgt.

• Hartkloppingen    

  Meer info volgt.

• Kortademigheid    

  Meer info volgt.

• Recidiverende Bronchitis    

  Meer info volgt.

• Sequellen na longontsteking    

  Meer info volgt.

Klein bekken

• fertiliteit    

  Meer info volgt.

• Gevolgende ven endometriose    

  Baarmoederslijmvlies hoort enkel thuis in de baarmoederholte. Elke cyclus bouwt het zich op, om de baarmoeder klaar te maken voor de innesteling van een bevruchte eicel. Gebeurt dit niet, dan breekt het slijmvlies af en komt de menstruatie op gang.
  Endometriose is de aanwezigheid van baarmoederslijmvlies (endometrium) buiten de baarmoeder. Dit baarmoederslijmvlies tast het buikvlies van het kleine bekken aan of vormt cysten ter hoogte van de eierstokken.
  De aandoening kan alle organen in het kleine bekken treffen, zoals blaas of darm. Heel uitzonderlijk wordt het baarmoederslijmvlies ook buiten het kleine bekken aangetroffen.
  Endometriose komt vaak voor, zowat 15 procent van de vrouwen lijdt eraan. Je kunt het hebben zonder dat je het weet.
  Andere vrouwen ervaren chronische pijnklachten of problemen om zwanger te worden.
  Hoe ontstaat endometriose?
  1 Retrograde menstruatie
  Endometriose kan ontstaan wanneer menstruatiebloed via de eileiders terug naar de bekkenholte vloeit. Dit verschijnsel noemt men retrograde menstruatie. De precieze oorzaak van endometriose is niet gekend, maar het proces van retrograde menstruatie levert de meest waarschijnlijke verklaring.

  1. Endometriosehaarden

  Menstruatiebloed bevat naast bloed ook levende cellen van het baarmoederslijmvlies. Deze cellen hechten zich aan het oppervlak van de organen of de weefsels waarop ze terecht komen. Ze ontwikkelen zich, groeien in en vormen endometriosehaarden. Deze kunnen klachten gaan veroorzaken.
  -Symptomen van endometriose
  De klachten bij endometriose verschillen van vrouw tot vrouw. Sommigen ervaren hevige klachten. Anderen voelen er nauwelijks iets van. De meest voorkomende klachten zijn:
   Pijn
  o Pijnlijke of onregelmatige maandstonden.
  o Pijn bij seksuele betrekkingen
  o Pijn bij de eisprong
  o Buikpijn buiten de menstruatieperiode
  o Bekkenpijn
  o Lage rugpijn
  o Ovulatiepijn
   Verminderde vruchtbaarheid
   Andere problemen: darmproble men, blaasproblemen, enz.
  Endometriose kan de vruchtbaarheid op verschillende manier beïnvloeden:
  - endometriose op de eierstokken kan het loslaten van een eicel verhinderen
  - eileiders die verkleefd zijn geraakt, kunnen geen eicel meer doorlaten naar de baarmoeder
  - verklevingen of littekenweefsel kunnen de eileider minder beweeglijk maken, waardoor deze zich niet naar de eierstok kan bewegen om de eicel op te vangen
  - een bevrucht eitje kan door cysten belemmerd worden om zich in te nestelen in het slijmvlies van de baarmoeder
  Osteopathie is hier heel nuttig om de circulatie in het klein bekken terug te normaliseren en de gevolgen van de verklevingen in het klein bekken te minimaliseren.
   

• Menstruatiestoornissen    

  
  Het optreden van hevige, langdurige en onregelmatige menstruaties of bloedverlies tussen de menstruaties door. Deze menstruatieklachten kunnen een gevolg zijn van afwijkingen van de baarmoeder zelf, zoals bijvoorbeeld vleesbomen in de baarmoeder (myomen). Het is ook mogelijk dat het slijmvlies van de baarmoeder afwijkingen vertoont (baarmoederslijmvlieskanker of poliepen). Menstruatieklachten kunnen ook veroorzaakt worden door een onregelmatige aanmaak van hormonen.
  Myomen (vleesbomen)
  Myomen zijn goedaardige verdikkingen (spierknobbels) van de spierlaag van de baarmoeder. Ze kunnen sterk wisselen in aantal en grootte. Meestal geven ze geen klachten, maar soms leiden ze tot frequent bloedverlies of buikpijn, met name tijdens de menstruatie. Een hoogst enkele keer is de vruchtbaarheid verminderd.
   
  Wat is endometriose en adenomyose
  Endometriose is de aanwezigheid van baarmoederslijmvlies buiten de holte van de baarmoeder. Als het baarmoederslijmvlies diep in de wand van de baarmoeder zit, noemt men dit ook wel adenomyose. Behandeling van endometriose en adenomyose is alleen nodig bij klachten.
   
  Pijn in de onderbuik
  Chronische pijn in de onderbuik komt maar zelden door gynaecologische afwijkingen. Als er geen afwijking aan de inwendige geslachtsorganen bestaat, nemen de pijnklachten meestal wel af na behandeling.
   
  Verzakking
  Klachten die passen bij een verzakking van de blaas, van de baarmoeder en/of de endeldarm kunnen een indicatie zijn voor osteopathische behandeling. Als de baarmoeder naar buiten zakt, is het meestal ook nodig deze te verwijderen.
   

• PCOS    

  
  Het polycysteus Ovarieel Syndroom (PCOS) is het voorkomen van minimum 12 follikeltjes (kleine cystes < 1 cm diameter) ter hoogte van de eierstokken Dit gaat vaak samen met een erstoorde balans van de hormonen die ter hoogte van de eierstokken worden aangemaakt en hogere productie van testosteron (mannelijk hormoon), geen of verminderde ovulatie en uitblijven menstruatie.
  De exacte oorzaak van PCOS is nog niet helemaal duidelijk. Verschillende factoren liggen vermoedelijk aan de oorsprong:
  Insuline
  Insuline is een hormoon dat wordt aangemaakt door de pancreas (een klier gelegen achter de maag) en de suikerspiegel in het bloed regelt. Door insuline gaan vet- en spierweefsels glucose (suiker) opnemen waardoor de bloedsuikerspiegel daalt.
  Vrouwen met PCOS hebben vaak 'insuline resistentie' (50-70%), wat betekent dat de vet- en spiercellen resistent zijn tegen het effect van insuline. De pancreas moet dan meer insuline aanmaken om de bloedsuikerspiegel op peil te houden. Deze verhoogde concentratie aan insuline ligt vermoedelijk aan de oorsprong van PCOS, omdat ze de ovaria (eierstokken) stimuleert om meer testosteron aan te maken.
  De hoge waarden van insuline en testosteron interfereren met de normale ontwikkeling van follikels in de eierstokken, wat resulteert in de ontwikkeling van veel kleine follikeltjes (of cystes). De follikels ontwikkelen niet verder, waardoor er geen ovulatie plaatsvindt en de regels uitblijven of er lange cycli ontstaan. Het verhoogde gehalte aan testosteron kan overdreven haargroei veroorzaken alsook acne en kaalheid.
  Luteïniserend hormoon
  Luteïniserend hormoon (LH) wordt aangemaakt door de hypofyse, een klier in de hersenen. LH stimuleert de ovulatie en de testosteronproductie. Vier op de tien vrouwen heeft een verhoogd gehalte LH in het bloed.
  Erfelijke factor
  Waarschijnlijk speelt een genetische factor ook een rol in de ontwikkeling van PCOS. PCOS wordt niet steeds doorgegeven van ouder op kind, maar komt wel vaker voor in de familie.
  Gewicht
  Overgewicht of obesitas is niet de onderliggende oorzaak van PCOS, maar kan de insulineresistentie verergeren en de insulineconcentratie doen toenemen. Hoge insuline waarden kunnen bijdragen aan nog meer gewichtstoename en zo een 'vicieuze cirkel' creëren. Gewichtsverlies kan deze cirkel doorbreken
  Osteopathische behandeling richt zich hier op het normaliseren van hormonale spiegels en de insuline resistentie. Ook de combinatie met een voedingsdeskundige is hier meer dan welkom.
   

• PMS    

  Meer info volgt.

• Recidiverende blaasontstekingen    

  Meer info volgt.

• Stressincontinentie    

  Stressincontinentie
  Als gevolg van een bewegingsverlies ter hoogte van het bekken, wervelkolom, darmen en/of organen in het bekken kunnen doorbloedingsstoornissen ontstaan. Als osteopaat trachten wij deze restricties op te lossen. Hierbij worden zowel de doorbloeding als de bezenuwing gestimuleerd om de functie van het bewegingsstelsel en de daar gelegen organen te verbeteren.
   
  Incontinentie en de problematiek i.v.m. urineblaas
  zijn hierbij vaak voorkomende klachten. Restricties rondom de blaas en verkortingen van ligamentaire structuren kunnen de blaas in een malpositie dwingen. De blaas ondergaat verschillende invloeden vanwege het diafragma, onze bewegingen, enz.. Als de blaas aan één zijde gefixeerd is, gaan bepaalde bewegingen anders of helemaal niet meer gebeuren en is de normale biomechanica van de blaas verstoord. Zoals elk ander orgaan moet ook de blaas mobiel zijn om goed te kunnen functioneren. De adherenties van de blaas als orgaan kunnen beschouwd worden als pathologische vasthechtingspunten die de bewegingsassen van het orgaan doen veranderen. De blaas, op die wijze gefixeerd, zal dus rond dit fixatiepunt bewegen, dat de mobiliteits- en motiliteitsas van dit orgaan zal worden. Het normale functioneren van de blaas wordt dus verstoord en de mobiliteit en motiliteit van het orgaan neemt af of verdwijnt. Hoe meer de verkleving het articulaire oppervlak bezet, hoe minder beweeglijk het orgaan wordt: het verliest zijn ritme, zijn vitaliteit, zijn functie.
  Urogenitale verklevingen verzwakken het terrein van de gehele pelvische regio, zodat deze opnieuw vatbaarder wordt voor infectie, mechanische irritatie, of elke andere (lichte) vorm van agressie, zodat het probleem zichzelf in stand houdt of zelfs versterkt.
  Niet alleen de pelvische regio, maar ook verder gelegen structuren kunnen in een interactie negatieve effecten ondervinden van urogenitale verklevingen. Of ze kunnen ze juist veroorzaken. Men denke aan de wervelkolom, de diafragma’s, de schedel, de onderste ledematen, enz.
   
  Stress-incontinentie
  is het verschijnsel dat de patiënte niet in staat is onwillekeurige urinelozing te voorkomen bij inspanningen waarbij de intraperitoneale druk verhoogd wordt zoals hoesten, persen, niezen, lachen, springen, tillen, lopen, plotse houdingsveranderingen… De blaasfunctie is normaal, de blaasspier zelf trekt niet samen, maar kleine hoeveelheden urine ontsnappen telkens als de druk in de blaas de urethrale weerstand overschrijdt.
  Dit onderscheidt zich van urge-incontinentie (of urgentie incontinentie) waarbij er sprake is van onwillekeurig urineverlies dat samengaat met een sterke, niet te onderdrukken mictiedrang of drang tot urinelozing. Is deze onweerstaanbare drang tot urinelozing aanwezig zonder urineverlies, dan spreekt men van urge of urgentie. Bij urge-incontinentie treedt een onwillekeurige contractie van de blaasspier op tijdens de vullingsfase. Er ontstaat een plotse, zeer dringende drang om te urineren, en het toilet wordt dikwijls te laat bereikt.
  Urgentie incontinentie is bijvoorbeeld een vorm van incontinentie die voorkomt bij verklevingen van de bekkenorganen. Door de constante trekkrachten op de blaas wordt dit door het zenuwstelsel geïnterpreteerd alsof de urineblaas vol zit. Een lichte vulling met urine geeft veel rek op de blaas, waardoor de patiënt het gevoel heeft snel naar het toilet te moeten.
  Urge-incontinentie kan verder onderverdeeld worden in twee vormen, nl. de motorische urge-incontinentie en de sensorische urge-incontinentie.
  
  Motorische urge-incontinentie
  wordt veroorzaakt door een ongewone en oncontroleerbare toename van spieractiviteit in de blaaswand. De blaas is hyperactief. Dit kan geïnhibeerd worden door houdingsveranderingen, hoesten, niezen, springen, prikkeling met een sonde, of bij emotionele toestanden. Soms kan een lokale ontsteking dergelijke incontinentie uitlokken. Maar ook voeding (koffie, thee, alcohol werken diuretisch).
  Bij sensorische urge-incontinentie
  treedt urineverlies op door gevoelsstoornissen. De blaas kan hypergevoelig worden aan woede, angst, infectie, het horen van stromend water, blootstelling aan koude, een orgasme of stress. Versterkte afferente impulsen vanuit de rekreceptoren van de blaaswand domineren dermate dat reeds bij een kleine blaasvulling de mictiereflex afgedwongen wordt door een foutieve perceptie op de cortex.
  Dergelijke ongemakken kunnen door de osteopaat heel goed behandeld worden. Een osteopatische behandeling van stress-incontinentie beperkt zich niet tot de behandeling van de blaas alleen. Men bekijkt bij de patiënt de pariëtale, viscerale en craniale invloeden. Dit gebeurt door de mechanische (musculaire, ligamentaire,...), neurologische, vasculaire, lymfatische en fasciale veranderingen in verband met de pelvische dysfunctie nauwkeurig te onderzoeken en te behandelen.
   
  Het is dus niet voldoende om pariëtaal enkel het bekken te behandelen aangezien andere pariëtale regio’s een impact hebben op deze structuur. Zowel het bekken als de wervelkolom moeten volledig onderzocht worden met bijzondere aandacht voor de aanhechtingsplaatsen van de diafragma’s.
  De viscerale behandeling bij urinaire incontinentie beperkt zich niet enkel tot het normaliseren van de organen van het kleine bekken. Indien er verklevingen gevonden worden met andere organen, worden deze organen mee betrokken in de globale behandeling.
  Bij zuivere stress-incontinentie zal de behandeling afhangen van de specifieke oorzaken van de tekorten in het sluitingsmechanisme. Vaak zullen versterkende en tonifiërende oefeningen worden voorgeschreven.
  Bij urge-incontinentie is het doel van de behandeling de blaascapaciteit te vergroten en het aantal micties te verminderen. Blaastraining, relaxatietherapie en vooral bekkenbodemspieroefeningen komen aan bod.

Motorisch systeem

• Achilespeesontsteking    

  Meer info volgt.

• Acute rug en nekklachten    

  Veel mensen hebben last van gewrichtsklachten vaak zonder een trauma/ongeval in het verleden te hebben opgelopen. Bij dergelijke klachten verminderd de belastbaarheid van het gewricht. Pijn is dan het gevolg en komt vaak op onverwachte wijze aan het licht. Het manifesteren van pijn kan voortkomen door oorzaken die zich vaak elders in het lichaam bevinden. Osteopathie gaat op zoek naar de oorzaak van de klacht en dit is niet altijd de plek waar de klacht zich uit. De oorzaak ligt meestal op een heel andere plek in het lichaam. Een osteopaat behandelt dus de patiënt als een geheel en niet enkel de klacht op zich. Het kan voorkomen dat twee personen met dezelfde klacht zich aanmelden, maar dat de behandeling en behandelduur totaal verschillend is.
  -Als organen niet goed functioneren, kan het lichaam verzuren waardoor het bindweefsel/gewrichtskapsel minder belastbaar wordt en bij de minste beweging pijn zich manifesteert. Dit brengt meestal gewrichtsklachten met zich mee. Ook het veranderen van de krachtlijnen kan de belastbaarheid in een gewricht verminderen. Deze krachtlijnen kunnen veranderen door blokkades in de wervelkolom, het bekken en/of andere gewrichten.
  -De nek is een regio waar veel klachten zich uiten, terwijl de oorzaak zich vaak ergens anders in het lichaam bevindt. Bewegingsbeperkingen in de buik- en borstorganen geven spanningen in de vliezen en organen die hier omheen liggen. Deze spanningen worden geregistreerd door het zenuwstelsel, die deze toegenomen informatie onder andere naar de nek stuurt. Het gevolg hiervan is een lokale ontregeling: spieren in de nek spannen zich op waardoor de nekwervels gefixeerd raken. Deze spierspanning en de daarbij gefixeerde nekgewrichten kunnen voor lokale pijn zorgen. De osteopaat gaat op zoek naar de oorzaak van de nekklachten en kan deze vaak uitstekend behandelen door op zoek te gaan elders in het lichaam.
  -Er kunnen een groot aantal oorzaken voor rugklachten zorgen. Zo zijn dikwijls meerdere factoren aanwezig die een verminderde belastbaarheid van de rug veroorzaken. Het is de taak van de osteopaat de belastbaarheid van iemands rug weer te optimaliseren door de primaire oorzaak van de klacht aan te pakken.
  -De lage rug kan niet afzonderlijk van het bekken, het heiligbeen en de onderste ledematen gezien worden. De lage rug zal bijvoorbeeld bewegingsverliezen van het heiligbeen of het bekken proberen op te vangen en omgekeerd. Ook de doorbloeding en de bezenuwing van de verschillende regio’s kan verminderd zijn. Op langere termijn en soms zonder dat men het zelf beseft, kan een zwakke zone ontstaan in de rug. Deze kan klachten veroorzaken. Hetzelfde geldt voor bewegingsverliezen van de organen, die nauw samenhangen met spieren, vliezen, pezen en banden die hun aanhechtingsplaatsen op de rug, het bekken en/of heiligbeen hebben. Op hun beurt veroorzaken deze bewegingsverliezen van de organen klachten aan de lage rug. In dergelijke gevallen zal de osteopaat de primaire oorzaak opsporen en behandelen, waardoor de rugklachten op termijn zullen verdwijnen.
  -Bij pijn in de schouder en bovenarm is er vaak sprake van een inknelling van een spierpees of van slijmbeursontsteking (bursitis) tussen de schouderkop en het schouderdak. Dit komt veel voor bij werpsporters, maar manifesteert zich ook regelmatig bij niet sporters. De osteopaat zal in veel gevallen de gewrichten van de schoudergordel onderzoeken en losmaken, omdat fixaties verantwoordelijk kunnen zijn voor de inknelling. De klachten kunnen ook een gevolg zijn van een verstoorde doorbloeding in de schouderregio. Een zeer slechte circulatie kan zelfs leiden tot een ‘frozen shoulder’. In dergelijk geval is de beweeglijkheid van het schoudergewricht dan ernstig belemmerd. Om de circulatie te bevorderen is het vaak nodig om ook de borstwervelkolom en de nek te behandelen, evenals de organen die hieraan gerelateerd zijn.
   

• Bekkeninstabiliteit    

  Meer info volgt.

• Bekkenpijnen en SI-gewricht    

  Meer info volgt.

• Blokkades van de wervels    

  Meer info volgt.

• Golverselleboog    

  Meer info volgt.

• Hielspoor    

  Meer info volgt.

• Hypermobiliteitsyndroom (HPU)    

  Meer info volgt.

• Tendinitis (peesontstekingen    

  Meer info volgt.

• Tenniselleboog    

  Meer info volgt.

Gevolgen van ziektes

• Infectieziektes    

  Meer info volgt.

• Parkingson    

  Meer info volgt.

• Pfeiffer    

  Meer info volgt.

• Post oncologisch    

  Meer info volgt.

Hormonaal

• Instabiele Suikerspiegel    

  Meer info volgt.

• Menstruatiestoornissen    

  
  Het optreden van hevige, langdurige en onregelmatige menstruaties of bloedverlies tussen de menstruaties door. Deze menstruatieklachten kunnen een gevolg zijn van afwijkingen van de baarmoeder zelf, zoals bijvoorbeeld vleesbomen in de baarmoeder (myomen). Het is ook mogelijk dat het slijmvlies van de baarmoeder afwijkingen vertoont (baarmoederslijmvlieskanker of poliepen). Menstruatieklachten kunnen ook veroorzaakt worden door een onregelmatige aanmaak van hormonen.
  Myomen (vleesbomen)
  Myomen zijn goedaardige verdikkingen (spierknobbels) van de spierlaag van de baarmoeder. Ze kunnen sterk wisselen in aantal en grootte. Meestal geven ze geen klachten, maar soms leiden ze tot frequent bloedverlies of buikpijn, met name tijdens de menstruatie. Een hoogst enkele keer is de vruchtbaarheid verminderd.
   
  Wat is endometriose en adenomyose
  Endometriose is de aanwezigheid van baarmoederslijmvlies buiten de holte van de baarmoeder. Als het baarmoederslijmvlies diep in de wand van de baarmoeder zit, noemt men dit ook wel adenomyose. Behandeling van endometriose en adenomyose is alleen nodig bij klachten.
   
  Pijn in de onderbuik
  Chronische pijn in de onderbuik komt maar zelden door gynaecologische afwijkingen. Als er geen afwijking aan de inwendige geslachtsorganen bestaat, nemen de pijnklachten meestal wel af na behandeling.
   
  Verzakking
  Klachten die passen bij een verzakking van de blaas, van de baarmoeder en/of de endeldarm kunnen een indicatie zijn voor osteopathische behandeling. Als de baarmoeder naar buiten zakt, is het meestal ook nodig deze te verwijderen.
   

• Metabool syndroom    

  Meer info volgt.

• Postmenopauzale klachten    

  Meer info volgt.

• Schildklierproblematiek    

  Meer info volgt.

Immuniteit

• Allergieën    

  Meer info volgt.

• Eczeem en huiduitslag    

  Meer info volgt.

• Vatbaar voor verkoudheden    

  Meer info volgt.

KNO

• Aangezichtspijnen    

  Meer info volgt.

• Chronisch Sinusitis    

  Bij- en voorhoofdsholteontsteking, soms ook wel chronische sinusitis genoemd heeft vaak een complexe onderliggende oorzaak, die meer is dan het louter ontsteken van voorhoofdsslijmvliezen. In de osteopathie wordt er groot belang gehecht aan de beweeglijkheid en doorbloeding van onze organen. Daarbij wordt een onderverdeling gemaakt in de primaire en de secundaire uitscheidingsorganen. De primaire uitscheidingsorganen zijn: lever, darmen en nieren. De secundaire uitscheidingsorganen zijn: longen, huid, neus- en bijholten.
   
  Wanneer er zich als gevolg van een verkleving (door bijvb. een slechte voeding, overmatige medicatie, littekenweefsel na operatie, etc.) een bewegingsverlies voordoet ter hoogte van de primaire uitscheidingsorganen, dan worden de afvalstoffen in het lichaam minder goed uitgescheiden en stapelen zich op. Het gevolg hiervan is dat de primaire de secundaire uitscheidingsorganen om hulp vragen om toch de afvalstoffen uit het lichaam kwijt te kunnen. De secundaire uitscheidingsorganen nemen ongewild deze taak over met een overbelasting als gevolg. Dit veroorzaakt problemen met de huid (uitslag/acne/eczeem), long- of luchtwegklachten en/of bij- en voorhoofdsholteontstekingen.
   
  Doordat de osteopaat de oorzaak en dus de primaire uitscheidingsorganen hun beweeglijkheid teruggeeft en de doorbloeding stimuleert, zien wij de secundair ontstane klachten als bij- en voorhoofdsholteontstekingen verdwijnen. Ook mogen we eerder genoemde bewegingsverliezen van de schedel en een verminderde doorbloeding toeschrijven aan overmatig antibioticagebruik (bijv. na een keel-neus-bijholte- en/of voorhoofdsholteontsteking) of een direct trauma op het hoofd (bijv. na een val). Opnieuw zal de osteopaat de bewegingsverliezen van de aangezichtsbeenderen, naden, doorbloeding en bezenuwing in deze regio optimaliseren.

• Conjunctivitis    

  Meer info volgt.

• Drukgevoel in de oren    

  Meer info volgt.

• Kaakgewrichtsproblematiek    

  Meer info volgt.

• Oogboldrukproblemen    

  Meer info volgt.

• Oorsuizen en evenwichtstoornissen    

  Oorsuizen (tinitus) is een symptoom dat ook vaak gepaard gaat met een verminderde doorbloeding en ventilatie van eerder genoemde regio’s. Hier zal een zelfde behandelstrategie door de osteopaat worden toegepast. De darmen worden opnieuw onder handen genomen zodat de slijmvliezen zich kunnen herstellen. Deze hebben op hun beurt ook een belangrijke invloed op de slijmvliezen gelegen bij de oren en in de holtes. Bewegingsverliezen, de doorbloeding en de bezenuwing van de oorregio zullen worden behandeld en tot slot zal er een verbetering van leefgewoonte worden geadviseerd (voedingscorrectie en meer lichaamsbeweging). Vaak zal oorsuizen het gevolg zijn van beschadigde trilhaartjes gelegen bij het evenwichtsorgaan in het middenoor. Vaak het resultaat van een slecht functioneren van maag-en darmstelsel en een overbelaste lever als gevolg van overmatig medicatie- en/of alcohol of antibiotica-gebruik.
   
  Er bestaan tal van oorzaken voor het ontstaan van duizeligheid en/of evenwichtsstoornissen: bloeddruk, medicijngebruik, hypoglycemie, aandoeningen aan het evenwichtsorgaan of oren. De osteopaat zoekt naar de primaire oorzaak van de duizeligheid. Deze kan liggen in bewegingsverliezen aan het evenwichtsorgaan, de schedelbeenderen, de hoge nekwervels of restricties ter hoogte van de hals of buikorganen. Door deze bewegingsverliezen lokaal of op afstand te behandelen en door de doorbloeding en de bezenuwing van de regio te stimuleren kunnen wij invloed uitoefenen op deze oorzaken van duizeligheid, met het afnemen of zelfs verdwijnen ervan tot resultaat.

• Orthodontische begeleiding    

  Meer info volgt.

• Recidiverende oorontstekingen    

  Een belangrijke factor bij oorontstekingen betreft de gezondheid van de slijmvliezen in ons lichaam, en in het bijzonder deze van de darmen. In de darmen ligt een groot deel van onze immuniteit gewaarborgd. Als de gezondheid van de slijmvliezen van onze darmen achteruit gaat (bijv. door voeding, medicatie, operatie, intolerantie enz.) zullen de slijmvliezen elders (neus-, keel-, en bijholten en oren) ook overbelast raken en hun functie minder goed uitoefenen. Een verminderde doorbloeding en ventilatie van het oor creëert een zogenaamd zwak terrein, dat vatbaar is voor ontstekingen en bijgevolg ziekte. Vloeistof hoopt zich op in het middenoor, waardoor bacteriën kunnen gaan woekeren en een middenoorontsteking steekt de kop op.
   

• Recidiverende sinusitis    

  Meer info volgt.

• Stem en slikproblemen    

  Meer info volgt.

• Strabismus    

  Meer info volgt.

• Tijdelijk wazig zien    

  Meer info volgt.

Spijsvertering

• Gal- en leverdysfuncties    

  Meer info volgt.

• Gastritis    

  Meer info volgt.

• Misselijkheid    

  Meer info volgt.

• Obstipatie/diaree/wisselende stoelgang    

  Meer info volgt.

• Prikkelbare darm    

  Er zijn helaas veel voorbeelden van klachten aan de buikorganen op te noemen. Deze klachten ontstaan doordat de organen afhankelijk zijn van een goede doorbloeding, mobiliteit en bezenuwing. Als zich in een van deze drie aspecten een storing bevindt, kunnen er klachten ontstaan. De osteopaat kan deze storingen opsporen en verhelpen.
  Het belang van een goed functionerend middenrif als lichaamsdeel wordt vaak onderschat. Symptomen die gepaard gaan met middenrifklachten zijn o.a. benauwdheid, hyperventileren, hartkloppingen, veel hikken, maagklachten en zuuroprispingen, rug– en ribklachten en een algemeen verminderde doorbloeding in het lichaam (bijv. een roodgevoelig borstgedeelte, een witte buik, venentekeningen - varices – of blauwverkleuring van de onderste ledematen). De osteopaat zal de primaire oorzaak van de middenrifklachten opsporen. Deze kan gelegen zijn in bewegingsverliezen van de rug, ribben, nek, maar ook een bewegingsverlies ter hoogte van de borst of buikorganen en een verminderde doorbloeding hiervan. Door al deze mogelijke restricties wordt de druk tussen borst en het buikgedeelte minder goed verdeeld. Hierdoor kan het middenrif minder goed bewegen en ontstaat er vervolgens een verminderde aanzuiging van het bloed naar het hart. De bewegingsverliezen bij de primaire oorzaak en het middenrif zullen worden hersteld en de doorbloeding en bezenuwing wordt door de osteopaat gestimuleerd. Indien nodig zal de osteopaat kiezen voor versterkende technieken van de middenrifspier, zodat de functie hiervan wordt verbeterd.
  Op zich bestaan er zeer veel oorzaken voor darmklachten. Een overmatig gebruik van antibiotica, ontstekingsremmers, ijzertabletten of andere medicatie kan een oorzaak zijn van verklevingen en/of bewegingsverliezen ter hoogte van de darmen. Een bepaald voedingspatroon of veelvuldig gebruik van bepaalde producten kunnen problemen ter hoogte van de darmen veroorzaken en vervolgens obstipatie of diarree in de hand werken. Een voedingsintollerantie of allergie kan ook aan de grondslag liggen van deze darmklachten.
  Ongeveer twintig procent van de westerse bevolking lijdt aan PDS (prikkelbare darmsyndroom) of ook wel spastisch colon genoemd. De hoofdklacht is buikpijn. Deze is vergezeld van een veranderde ontlasting (dun of hard) en problemen met de frequentie hiervan. De ontlasting komt veel vaker of juist minder vaak dan normaal voor (minder dan drie keer per week of meer dan drie keer per dag). Daarnaast zijn er vaak klachten als misselijkheid, een opgeblazen gevoel, hoofdpijn en vermoeidheid. Aan dergelijke darmklachten liggen vaak verklevingen van ophangstructuren van organen of een verminderde aansturing van de darmen door zenuwen vanuit de wervelkolom ten grondslag.
  De osteopaat traceert in een vraaggesprek en lichamelijk onderzoek wat de relatie is van de werking van uw darmen met het functioneren van andere organen en lichaamsdelen. Bij verklevingen van ophangstructuren van organen of een verminderde aansturing van de darmen vanuit de wervelkolom, behandelt de osteopaat u op een deskundige maar specifieke manier. Door het losmaken van verklevingen en het mobiliseren van gewrichten kunnen de darmen weer vrij bewegen en op termijn zullen hierdoor uw darmklachten verdwijnen.
  Na een aangepaste en tevens specifieke osteopathische behandeling van de patient volgt aansluitend voedingsadvies. Daarnaast wordt geadviseerd veel water te drinken en wordt aangeraden op een verantwoorde manier te blijven bewegen (lopen, fietsen, zwemmen, enz.) teneinde een vloeiende doorbloeding in de hand te werken.

Trauma

• Gevolgen na heelkundige ingrepen    

  Naargelang het soort operatie, namelijk waar deze heeft plaatsgevonden (bijv. voet, knie, heup, schouder, elleboog, hoofd, buik of borstholte) of naargelang van de aanwezige klacht (pijn, verminderde mobiliteit, krachtsverlies, enz.), wordt een specifieke osteopathische behandelstrategie opgesteld. De ontstane klacht kan afkomstig zijn van de plaats waar de operatie heeft plaatsgevonden. In dergelijk geval ontstaat er door littekenweefsel een bewegingsverlies en vervolgens pijn en/of andere klachten.
  De klacht kan ook ontstaan buiten de omgeving waar de operatie heeft plaatsgevonden. Zo kan er door de operatie het looppatroon of de lichaamshouding veranderen en ontstaan er vervolgens klachten. Lokale bewegingsverliezen door het ontstane littekenweefsel en bewegingsverliezen op een afstand van de plaats van de heelkundige ingreep zullen als een osteopathische keten worden behandeld. De doorbloeding en de bezenuwing van de desbetreffende klachtenregio zal worden gestimuleerd en het littekenweefsel zal worden behandeld.
  Littekenvorming aan de darmen en omliggende organen (bijv. na een buikoperatie, medicijngebruik, voeding of voedingsintolerantie, enz.) zullen ook worden opgespoord en vervolgens behandeld.
  Door het plaatselijk ontstane littekenweefsel, na een operatie bijvoorbeeld aan de dikke darm, kan er bewegingsverlies optreden in de darmen. Het gevolg is obstipatie. Door het littekenweefsel te behandelen, de darm beweeglijker te maken en de doorbloeding en bezenuwing ervan te optimaliseren, zien wij de obstipatie verdwijnen. Vaak zijn na dergelijke operaties en het daarbij ontstane littekenweefsel jaarlijks een aantal onderhoudsbeurten bij de osteopaat nodig ter preventie van toekomstige klachten.

• Gevolgen van botbreuken    

  Meer info volgt.

• Posttraumatische sequellen    

  Algemeen gezien komen posttraumatische klachten altijd voor na een ongeluk of een val. Door de inwerkende krachten die tijdens een ongeluk op het lichaam inspelen, kunnen gewrichten in de nek, rug, schouder, knie, elleboog, voet of pols gefixeerd raken. Dit houdt in dat het gewricht niet meer nauwkeurig in alle richtingen beweegt. Zo blokkeert het gewricht ongewild. Dit kan voor klachten zorgen rondom het betreffende gewricht. Indien het verder onbehandeld of onzichtbaar blijft, kunnen ook na verloop van tijd klachten in andere regio’s van het lichaam optreden. Bewegingsbeperkingen in de wervelkolom hebben via de uittredende zenuwen een negatieve invloed op de aangestuurde spieren en op de aangestuurde organen. Spieren blokkeren of hebben een verminderde functie. Lever, darmen, longen, nieren draaien op halve kracht en zorgen op hun beurt voor tal van klachten, zoals misselijkheid, duizeligheid, vermoeidheid.

• Stuitpijn na een val    

  Meer info volgt.

• Wiplash    

  Een veelvoorkomend probleem na achter-aanrijdingen bij auto-ongelukken, maar ook klachten die ontstaan na een val of klap tegen het hoofd kunnen vaak worden benoemd als whiplashklachten. Omdat de energie die in de plotse beweging zit zich voortzet op het moment van een whiplashongeval, ontstaat er door de schokgolf een rekbeweging en een bruuske verplaatsing van lichaamsweefsel. Whiplash is in feite een probleem van het hele lichaam en niet alleen van de nek. Klachten gerelateerd aan whiplash zijn: hoofdpijn, misselijkheid, duizeligheid, concentratieproblemen, geheugenproblemen, visusproblemen, evenwichtstoornissen, nekpijn en buikklachten.
  Het whiplash-syndroom is een uiterst gecompliceerd syndroom. Bij ongeveer 30% van de patiënten ervaart men nog klachten na zes maanden of langer. Men spreekt dan van een chronisch whiplash-syndroom. Röntgenologisch- en MRI-onderzoek laten meestal geen afwijkingen zien. Het gebeurt nogal eens dat er irritaties tussen arts en patiënt ontstaan omdat er geen (structurele) verklaring te vinden is voor de klachten. De patiënt voelt zich dan niet voldoende serieus genomen en haakt af.
  Wij delen de opvatting dat het veel logischer zou zijn tot een holistische visie te komen, waarin zowel de reguliere geneeskunst als de erkende osteopatische geneeskunst, met wederzijds respect voor elkaars inzichten, zouden samenwerken. De osteopathie kan zeker in dit opzicht een positieve bijdrage leveren in de multidisciplinaire behandeling van het whiplash-syndroom en van posttraumatische klachten in het algemeen.

Vitaliteit

• Burn out/ Bore out    

  Onze samenleving vraagt veel van ons. Klachten gerelateerd aan stress of drukte zijn dan ook veel voorkomend.
   
  Als men gevangen zit in een zware stresserende of depressieve periode, dan voelt men zich niet goed. Het is als opgesloten worden in een verstikkende mist. Men is afgesneden van de werkelijkheid. Men ziet geen enkele uitweg en voelt zich verloren, hulpeloos, volledig uitgeput. Nervositeit, prikkelbaarheid en een slecht humeur ontkleuren je leven. Lichamelijk klachten steken frekwenter de kop op.
   
  Bij een dergelijke problematiek kan men hierbij denken aan slecht slapen of een onrustig gevoel. Maar ook aan lichamelijke ongemakken, zoals pijn in rug, nek en schouders, hartkloppingen die alleen maar verergeren tijdens drukte of stress. Een osteopaat kan ondersteuning bieden bij het afweermechanisme van het lichaam tegen stress. Het weglaten van de stressor (hetgeen de stress veroorzaakt) is het meest voor de hand liggend, maar niet altijd even gemakkelijk. Voor de osteopaat is het belangrijk de reden te vinden waarom er niet meer aan de gevraagde belasting kan worden voldaan. Tevens is er bijna altijd een verminderd functioneren van een deel van het lichaam. Dit is mede de oorzaak waarom er op een specifieke plaats klachten ontstaan. In dat geval is de klacht vaak al aanwezig, maar is stress alleen de uitlokkende factor.

• Chronisch vermoeid    

  Meer info volgt.

• Concentratiestoornissen    

  Meer info volgt.

• Depressie    

  Meer info volgt.

• Hoofdpijn    

  
  Hoofdpijn: migraine, spanningshoofdpijn, aangezichtspijn, …
  Wie is er nooit eens het slachtoffer geweest van hoofdpijn of migraine.
  Ze komt vaak voor en kan het leven soms erg onaangenaam maken. Migraine en andere vormen van hoofdpijn (clusterhoofdpijn, (spier) spanningshoofdpijn, trigeminusneuralgie / aangezichtspijn) zijn aanvalsgewijze hoofdpijnen. Soms duren ze enkele uren tot verscheidene dagen. Migraine manifesteert zich over het algemeen langs één zijde van het hoofd en gaat vaak gepaard met aura (voortekenen) of scotoma (lichtflitsen).
   
  Daarnaast kan men ook gevoelig zijn voor licht en geluid en kan er uiteindelijk misselijkheid met braken optreden. Weekendmigraine vindt vaak een oorzaak in een arachidonzuur vrijzetting die geremd wordt door stress. Arachidonzuur heeft een invloed op een bepaalde zenuwkern, met name de nucleus van Raphe. De arachidonzuur vrijzetting wordt getriggerd door:
   
  voeding, caffeïne, vetten, chocolade, asperine, alcohol, geraffineerde suikers.
  hormonaal-systeem (burn-out problematiek, ...)
  omgevingsfactoren (licht, geluidsoverlast, ...)
  milieubelasting
  Wanneer de patient een soort druk in de schedel heeft die vaak gepaard gaat met trapeziussyndroom, dan spreekt men van spanningshoofdpijn. Deze hoofdpijn kan langs één zijde , maar ook over het hele hoofd voorkomen Spierspanningshoofdpijn voelt men meestal opkomen vanuit de nek en aangezichtshoofdpijn vanuit de kaak.
   
  Aangezichtshoofdpijn
  is een pijn in het gezicht, eventueel uitstralend naar de oogkassen, oren en kaken. Deze kan voortkomen uit een verminderde beweeglijkheid van de aangezichts –of schedelbeenderen, een bewegingsverlies van de bovenste halswervels of een verminderde beweeglijkheid van de schedelnaden. Een recent of in het verleden opgelopen trauma, zoals een klap op het hoofd of een val, tandenknarsen, kunnen hier de oorzaak van zijn. Als osteopaat behandelen wij deze bewegingsverliezen aan de hand van zachte handgrepen en stimuleren wij de doorbloeding, evenals de bezenuwing van de klachtenregio.
  Veneuse (congestieve) hoofdpijn
  deze hoofdpijn komt vaak voor na een trauma/ongeval. Bijvoorbeeld 4 tot 5 maanden na een schedelfractuur als onderzoeken ondertussen geen oorzaken meer aantonen. Deze hoofdpijn komt vaak opzetten rond de ogen, frontale hoofdpijn, achterhoofd of rond de schedelbasis, afhankelijk van de plaats van het trauma. Het is vaak een doffe hoofdpijn die blijft hangen als de patient moe is.
  Vasculair sympathische hoofdpijn
  Deze hoofdpijn komt vaak voor langs één kant in het verloop van de bloedvaten aan de buitenzijde van de schedel: met name langs het gezicht. Het verschil met migraine: het is niet aanvalsgewijs en kan 2 tot 4 weken duren en stopt plots. Ze komt voor bij patienten met zwaar artrotische klachten in de nek of na trauma.
  Inflammatoire hoofdpijn
  sinusitis: ontsteking van de voorhoofdholtes wat resulteert in doffe hoofdpijn. Deze hoofdpijn neemt toe bij het hoofd naar voor buigen. De patient heeft ook vaak last van ’s morgens hoest, heesheid en keelpijn en slijmen die in de keel lopen.
  meningitis / encephalitis hoofpijn en nekpijn na een virale infectie. Belangrijk hierbij is koorts nagaan, nekbuiging en heupbuiging testen en altijd de arts consulteren.
  Neuralgie van Arnold
  Dit is een hoofpijn die voorkomt uit een zenuw die geklemd zit en die de buitenkant van de schedelbasis en de huid van het achterhoofd bezenuwd. Een onaangepaste stand van eerste en tweede nekwervel zijn hier vaak de oorzaak van. Het komt heel vaak voor bij stressgevoelige mensen. Osteopathie zal op zoek gaan naar de oorzaak van de hoofdpijn. Zij zal oog hebben voor doorbloedingsstoornissen, beklemming van zenuwen en/of kaakproblemen. Veel van deze oorzaken zijn eenvoudig door een osteopaat te verhelpen.

• Spanningshoofdpijn    

  Meer info volgt.